Ode aan de mean girls, dank voor de mooie lessen


Vroeger in de eerste klas op de basisschool waren er twee meiden die mij altijd moesten hebben. Ik was nogal gevoelig en was makkelijk aan het huilen te krijgen en daar maakten zij mooi gebruik (misbruik) van.
Regelmatig pakte zij mijn arm en dan kreeg ik de prikkeldraad behandeling. (je arm vast pakken met twee handen en dan tegen elkaar indraaien.)
Diana en Jacqueline, ik weet het nog precies en als ik ze nu nog tegenkom moet ik er altijd aan denken.
Ik was bang voor ze, ik durfde niets te doen. Wat als ik er wat van zou zeggen, misschien slaan ze me dan wel in elkaar. En dan ben je 6 jaar oud.
Ook later op de basisschool was ik degene met de lange tenen, de gene die je heel snel op de kast kreeg. Ook daar wisten ze me mij wel te vinden.
nouhououou!!! was een onderhand een standaard woordje ondertussen.
Maar ook toen vond ik het lastig er tegenin te gaan, voor mezelf op te komen, bang voor de gevolgen.
Nu héél veel jaartjes later, denk ik er nog steeds wel eens aan terug. Dit zijn van die bepalende momenten in je leven die je niet vergeet. Ondertussen weet ik dan ook wat mijn les is die ik hieruit heb mogen leren en voor mij is dit er eentje die steeds weer terugkomt.
Grenzen aangeven, voor jezelf gaan staan, ongeacht de consequenties. Je niet aanpassen aan anderen en je respectloos laten behandelen.
Er zullen altijd mensen zijn die jou proberen te pakken op je zwakke plekken.
Juist dan mag je daarvoor gaan staan en je grenzen aangeven.
En nu kun je denken, ja maar dat was als kind. En dat klopt, maar hoe lang denk je dat je dit met je meedraagt als volwassenen? Wanneer je er niet mee dealt komt het steeds weer op je pad.
Ik heb genoeg voor bullebakken gewerkt in mijn pré ondernemersperiode en zelfs nog in het begin hiervan. Zolang ik er niets mee deed en het steeds maar liet gebeuren kwam het ook steeds weer terug.
Nu kan ik steeds bij mezelf inchecken of het ok voor mij voelt. Niet bagatelliseren (want daar was ik ook heel goed in)
En als het niet lukt om direct voor jezelf op te komen, mag je ook een stapje terug doen, het even laten bezinken en er later op terugkomen.
Nog een ding wat ik hierbij mee wil geven, het ligt niet aan jou dat mensen zo doen. Dit ligt bij hen en mag je echt daar laten.
Zolang jij goed weet wie je bent en dicht bij jezelf kan blijven, kun je steeds weer voor jezelf kiezen.
Grenzen aangeven is iets wat je iedere keer weer opnieuw mag doen. Er zullen altijd mensen zijn die er bewust of onbewust overheen proberen te stappen. Jij mag iedere keer weer zonder of met uitleg aangeven dat het voor jou zo niet werkt of dat je het niet accepteert dat mensen zo met je omgaan.
Ongeacht de consequenties, en die zijn vaak veel minder erg dan jij je van tevoren had bedacht.
En zijn het je klanten of mensen waar je mee samenwerkt? Mag je er gewoon afscheid van nemen.
En zorg voor mensen om je heen die je wel supporten en waar je precies zo mag zijn zoals je bent.